Od wejścia na Morze Rossa czas upływa nam przy całkiem spokojnej żegludze. Zaistniała póki co jeszcze jedna mocno stresująca sytuacja. Gdy wieczorem 31 stycznia przebiliśmy się przez gęsty pak lodu i przed północą wpłynęliśmy na czyste wody, wydawało się, że czeka nas spokojna noc. Kładliśmy się wszyscy spać sprzed 0200 zostawiając na wachcie Tomka z Wojtkiem. O godzinie 0330 zerwały nas z łóżek dźwięki uderzającego o burty lodu i zgrzytanie skrzyni biegów. Za oknem intensywnie świeciło słońce, jakby było samo południe. Gdy wybiegliśmy na pokład, obraz na horyzoncie był olśniewający…. ale zarazem przerażający. Z każdej strony otaczał nas gęsty pak bielusieńkiego lodu. Miny chłopaków, stojących na pokładzie były nietęgie. Za sterem stał Tomek skupiony do granic możliwości, Wojtek pilotował z bomu, a Michał z Robertem stali na burtach obserwując sytuację i czekając na przejęcie wachty. Chłopacy nieopatrznie weszli we wnętrze jęzora paku, który zaczął ich zamykać. Na szczęście do wolnej wody mieliśmy zaledwie 200 metrów. Niby niedaleko, ale jednak bardzo daleko…. Kilkadziesiąt następnych minut trzymało nas w napięciu. Katharsis II dzielnie przepychała kry wielkości boisk. Gdy wróciliśmy na wolną wodę wszyscy odetchnęli. Następnie wróciliśmy kontrkursem do miejsca, gdzie weszliśmy w jęzor i obraliśmy kurs na bezpieczną wodę. Od tego czasu napotykamy jedynie na pojedyncze kawałki lodu. Pierwszy dzień lutego przyniósł wspaniałą aurę – piękne słońce i idealnie przejrzyste powietrze pozwalające podziwiać majestatyczne szczyty górskie na kontynencie antarktycznym. Wiatru było jak na lekarstwo i tylko przejściowe podmuchy wykorzystywaliśmy do płynięcia na żaglach. Kolejny dzień wiatrowo wyglądał podobnie – 8-12 węzłów ze zmiennych kierunków, spokojne morze. Tylko zalane słońcem niebo zajęły ciężkie chmury. Brak zafalowania sprzyjał kuchennym ekscesom. Tym razem Doktore postanowił wyczarować devolaile, do którym dostałam zadanie przygotowanie zestawu trzech surówek.
Wciąż nie wieje i nie ma fal. Dzisiejszy poranek zaczął się dla mnie cudownie. Zostałam obudzona na urodzinowe śniadanie, na które stawiła się cała załoga, pomimo nocnych wacht. Mariusz przygotował moje ulubione omlety z warzywami, które popijaliśmy lampką szampana. Gdy byłam już zupełnie zauroczona tą poranną ucztą, to Tomciu zaskoczył mnie jeszcze bardziej… wszedł do mesy z tortem z płonącymi świeczkami!!! Okazało się, że nie spał całą noc, tylko piekł biszkopty, ubijał śmietanę, szykował galaretkę, w między czasie przepędzając zacier, który był już gotowy. Moje urodziny rozpoczęliśmy cudownie. Ale to jeszcze nie koniec! Mariusz zaraz wyjmuje z piekarnika pieczeń wołową i będziemy jeść urodzinową kolację.
Mariusz:
A z poważniejszych tematów, to przekroczyliśmy 76 równoleżnik. Zbliżyliśmy się do 180 południka, po to tylko by przekonać się, jak dokładne są mapy lodowe. Okazuje się, że musimy patrzeć na mapy z przed tygodnia, by poprawnie oceniać sytuację. Płyniemy do Bay of Whales teoretycznie czystą wodą tylko, że w miejscu gdzie lód występował tydzień temu, ciągle jest. Kluczymy więc w trakcie celebrowania Hani urodzin. A czas nagli, gdyż nadchodzi głęboki niż z ciężkim sztormem. W podobnym sztormie w 2011 roku zatonął tragicznie tu norweski jacht Berserk. Tak w ogóle to znane mi są tylko trzy jachty, które tutaj zawitały, z czego jeden zatonął (Berserk), drugi (rosyjski Scorpius) ciężko się pokiereszowany przekroczył 77 równoleżnik, trzeci to Nilaya, którym Jarlie Andhoy próbował odnaleźć pozostałości Bersrka. Nie lubię bez sensu dramatyzować, ale sytuacja wygląda na nietuzinkową. Selma Expedition na razie odpuściła sobie wejście przez zaporę lodową i wybrała bezpieczną opcję sztormowania na Oceanie Południowym, by później próbować raz jeszcze wpłynąć na te trudne wody. Trzymamy za Piotra, Krzysia, Tomka, z którymi mam stały kontakt mejlowy, i całą załogę kciuki. Dla nas zachodnie wybrzeże nie daje schronienia ze względu na lód, w którego sąsiedztwie nie chciałbym walczyć z wiatrem przekraczającym 70 węzłów. Jedynym miejscem, które wydaje mi się względnie bezpieczne jest południowo wschodnia część Morza Rossa, gdzie powinniśmy być częściowo osłonięci od wiatru. Wydaje mi się to najbezpieczniejszym miejscem na całym akwenie. Bezpieczeństwo jest najważniejszą rzeczą dla mnie. Dlatego tam gnamy, a nie czekamy na rozwój wypadków.
Przeszliśmy 180 południk (godzina 1750 czasu lokalnego) i wróciliśmy do 2 lutego. Tak więc jutro będziemy ponownie celebrować Hani urodziny. Czy można sobie wyobrazić ciekawszy scenariusz?
Ps. Czy ktoś zna inną Polkę, która obchodziła urodziny na Morzu Rossa? Nawet dwukrotnie??
-
- pak napotkany 1 lutego o 0300 – niby noc a słońce już całkiem wysoko
-
- jęzor paku, który napotkał Tomek z Wojtkiem
-
- dużo tego lodu
-
- Zefir na oku – widać czystą wodę
-
- Tomek wypatruje przejścia
-
- pełne skupienie
-
- zostawiamy nieprzyjazne lody za rufą
-
- Wojtek pilotuje z bomu
-
- twarda kra na szczęście już za nami
-
- rajobraz całkiem odmienny od tego w Arktyce z Przejścia Północno-Zachodniwgo
-
- te góry przypominają nam masywy z Półwyspu Arktycznego
-
- w słońcu mijamy brzegi Victory Mouintains
-
- oblodzona lina
-
- na żaglach przez Morze Rossa
-
- łódź królowej śniegu?
-
- kryl na pokładzie zabrał się na gapę
-
- Doktore prezentuje swoje devoile
-
- spiżarnia wciąż pełna
-
- przekazanie wachty w słońcu
-
- Żuchel na wachcie w towarzystwie czuwa z Anią i bałwanem
-
- urodzinowy bałwan z Morza Rossa
-
- omlety urodzinowe śniadanie
-
- Haniuś dziękuje Tomciowi za tort
-
- prawdziwe urodziny z tortem i świeczkami
-
- rozradowana jubilatka
-
- kilkuwarstwowy tort urodzinowy
-
- koniec imprezy – teraz czas na wachtę
Wszystkiego najlepsze i trzymajcie tak dalej! Pozdrawiam Waszą całą załogę – taka żegluga to musiała być na prawdę niesamowita przygoda.
Wszystkiego najlepszego i sto lat! Ależ trzymacie w napięciu z tymi krami i lodami i pakiem (to nowe słowo dla mnie). Pozdrawiam całą załogę.
Dzięki i ślę pozdrowienia do Chin!
Gratulujemy sukcesu. Super wyczyn. Oglądaliśmy w TVN relację. Trzymamy kciuki za szczęśliwy powrót. Pozdrawiamy i do zobaczenia. Magda i Darek
Dzięki, dzięki.
Haniu , wszystkiego naj naj naj z okazji urodzin , reszta w e mailu 🙂
Szanowni,
Urodzinowo gratuluję „podwójnej” Jubilatce – to z uwagi na przejście przez południk, a załodze nadal życzę, aby jęzory lodowe operowały jednak z dała od Waszego jachtu!
Sto lat! Cały czas mocno zaciskam za Was kciuki.
100 lat Haniu! Faktycznie nie znamy nikogo, kto obchodziłby urodziny nawet nie dwa, a TRZY razy w roku:)
Mariusz, a z poważniejszych tematów: daleko jeszcze???
Pozdrowienia dla Załogi i ucałowania dla Zefirka:)
Dzięki, miło, że pamiętacie też o tych grudniowych urodzinach!
A co do powrotu, to już Aneczko coraz bliżej. Uściski dla Was!
Wszelkiej pomyślności i zdrowotności Haniu! Całą ekipą pozdrawiamy Was serdecznie, robicie zaje..stą robotę.
Dzięki wielkie Ireczku! Szkoda, że bez Ciebie!
A! I abyś miała zawsze Mariusza obok siebie … jako Kapitana! Mariusz: trzymajcie się bezpiecznie. Pozdrowienia dla Wszystkich!
Hanuś!
Wytrwałości i konsekwencji w realizacji marzeń! Spełnienia! Zdrowia! Miłości … I abyś nigdy nie zaprzestała żeglować, pisać i fotografować!!! 🙂
Dzięki, myślę, że nie przestanę, bo to byłoby jakby przestać oddychać.
Dwukrotne zyczenia w dwukrotne urodziny, wiec i dwa razy wiecej tego czego sobie zyczysz! Pozdrawiam i trzymam kciuki za Was wszystkich.
Zdrowotności i wszelkiej pomyślności Haniu od całej naszej ekipy!. Czytamy, oglądamy i podziwiamy. Tak trzymać!
Sto lat Haniu i szczesliwego powrotu !!!
Dzięki!
Witam
Na początku chciałbym złożyć życzenia urodzinowe, spełnienia marzeń zdrowa i zamierzonych celów. Jestem pełen podziwu, bo wypłynięcie w takie tereny w tej porze roku naprawdę należy do odważnych. Okolicy Antarktydy są piękne, ale też nieobliczalne z powodu przesuwającego się ciągle lodu. pozdrawiam
Dzięki za życzonka!
Pomyślności dla Hani. 🙂
Dzięki Wojtku, pozdrawiam!
Dużo zdrowia, szczęścia, spełnienia najskrytszych marzeń i bezpiecznej drogi do domu.
A tak przy okazji – jak urodziny obchodzi się dwa razy to wiek jubilata też chyba można podzielić na dwa. ( choć w Twoim przypadku to nie jest absolutnie konieczne).
Gratulacje! Jesteście wariatami!
Gratulacje rownież za Sydnay-Hobart.
Mariusz- świetnie wypowiedzi na prasówkach. Hani zazdroszczę takich urodzin-wszystkiego najlepszego. Trzymajcie sie. Pozdrawiam Marta z Krakowa ( ruda z katamaranu na Bora Bora : ) )
Trudno Haniu znaleźć dla Ciebie dobre życzenia urodzinowe,
w stylu „spełnienia marzeń” czy „wszystkiego najlepszego” bo marzenia właśnie spełniasz a wszystko co najlepsze się dzieje, więc życzę Ci aby ten najpiękniejszy „sen” trwał jak najdłużej i dodam tylko „wszystkiego najbezpieczniejszego”
Julo i Ewa
Dziękuję! Oby bezpiecznie do domu – macie rację!
Dzięki, piękne życzenia!
Dwudniowe urodziny ? Toż to można wpaść w urodzinowy cug he,he. Pani kierowniczce życzę wszystkiego dobrego i pozdrawiam ekipę pokładową. Krzychu z Żuław.
Dziękuję i pozdrawiam!