Po przyjeździe 25 stycznia nowej ekipy, czyli Tomka, córek Mariusza: Kaśki i Madzi oraz cioci Zenii i kuzynki Ewy, zostaliśmy jeszcze trzy dni w Acapulco. Poza kąpielami w uroczym basenie klubu żeglarskiego i delektowaniem się mrożonymi drinkami z tequilą, chcieliśmy zobaczyć słynne skoki z urwiska Quebrada. Tradycja skoków sięga 1934 roku, kiedy dwóch śmiałków chciało zmierzyć siły i rywalizować ze sobą. Obecnie jest to jedna z głównych atrakcji Acapulco. Każdego dnia o 1300 i cztery razy wieczorem śmiałkowie wskakują do wąskiego przesmyku z niskiej skały, następnie przepływają na drugą stronę, by wspiąć się (bez żadndego zabezpieczenia!) po 40 metrowym, prawie pionowym urwisku. Najmłodsi i mniej doświadczeni skaczą z niższych ustępów, a gwiazda widowiska z samej góry. Skoczkowie przyjmują charakterystyczną pozę z wyprostowanymi ramionami i nogami lub wykonują salta i z niesamowitą prędkością wpadają do wzburzonej wody. Cała trudność, poza wysokością oczywiście, polega na trafieniu we właściwy moment, gdy napływająca fala wypełnia przesmyk i zapewnia bezpieczną głębokość. W przeciwnym razie skoczkowi grozi rozbicie o ostre skały na dnie.
Na spacery po Acapulco nie starczyło nam już czasu, gdyż atrakcje klubu żeglarskiego były wystarczająco absorbujące. Poza tym zła renoma miasta związana ze zwiększoną przestępczością oraz nieustannie jeżdżące po mieście patrole uzbrojonej po zęby policji nie zachęcają do pieszych wycieczek ulicami tego meksykańskiego kurortu. Do złych wspomnień z Acapulco i na szczęście jedynych przykrych możemy zaliczyć kradzież naszej nowej (kupionej dopiero co w San Diego…) wędki do trolingu. Nie jedną rybę na nią złapaliśmy… A wydarzyło się to wydawałoby się w bardzo dobrze strzeżonej marinie z całodobową ochroną, kamerami i wysoką na trzy metry metalową bramą wjazdową z dodatkowymi szlabanami oraz stacją kontrolną na wjeździe.