Po opuszczeniu okolic Quepos i Manuel Antonio popłyneliśmy na południe do Bahia Drake przy Półwyspie Osa. W drodze zatrzymaliśmy sie na parę godzin w Bahia Ballena przy długiej mierzeni. Gdy kotwiczyliśmy tam, niska woda nie przebijała się przez rozsiane gęsto skały, które dawały względną osłonę. Jednak gdy tylko przypływ spowodował podniesienie poziomu wody i fale oceaniczne przelewały się do wnętrza zatoki, komfort postoju znacznie się pogorszył. Bujało nami na wszystkie strony. Dlatego czym prędej podnieśliśmy kotwicę i na noc zapłyneliśmy do Zatoki Drake’a przy Półwyspie Osa. Znajduje się tam ogromny Park Narodowy Corcovado, którego obszar porośnięty jest dzikim lasem tropikalnym. Do samego parku nikt z nas nie dotarł, ale jego okolice dość dobrze zwiedził Jurek z Robertem podczas swojej prawie 20 kilometrowej wędrówki przez dżunglę. Doszli oni do granic parku przy Rio Claro, w wodach której zażywali kąpieli. Woda krystalicznie czysta i do tego przyjemnie chłodna. Jurek relacjonował, iż mogła mieć niespełna 20 stopni Celsjusza, co przy prawie 30 stopniach w oceanie i przeszło 40 na lądzie daje kojące schłodzenie. Dużo ciekawych zwierząt można było spotkać w wiosce w zatoce, gdzie większość ekipy wybrała się na spacer. Papugi ary (scarlet macal, Ara macao) latały nad głowami niczym gołębie na krakowskim rynku. Ja niestety po powrocie z kraju przywiozłam ze sobą choróbsko i pierwszy tydzień leżałam mocno rozłożona. Chciałam się porządnie wykurować, więc odpuściłam sobie wszelkie wycieczki i wyprawy na ląd. Czekałam na poniedziałkowe nurki na Cano Island i na nie zbierałam siły.